Integracja Sensoryczna
Poniżej znajdziesz więcej informacji o tej terapii
Integracja Sensoryczna
Integracja sensoryczna to proces, w którym mózg odbiera, przetwarza i organizuje informacje pochodzące z różnych zmysłów. To zmysły takie jak wzrok, słuch, dotyk, smak, węch oraz równowaga. Dzięki integracji sensorycznej, jesteśmy w stanie zrozumieć i odpowiednio reagować na otoczenie. Jest to zdolność mózgu do interpretowania bodźców sensorycznych i skutecznego reagowania na nie. Zaburzenia w integracji sensorycznej mogą prowadzić do różnych problemów, takich jak trudności w przetwarzaniu informacji sensorycznych, niestabilność emocjonalna czy kłopoty z funkcjonowaniem społecznym. W takich przypadkach, osoba może mieć trudności z adaptacją do zmian otoczenia i wykonywaniem codziennych czynności
Terapia integracji sensorycznej polega na integracji bodźców zmysłowych w celu poprawy funkcjonowania osób z zaburzeniami sensorycznymi. Zależnie od poziomu rozwojowego dziecka, terapeuci potrafią trafnie ocenić, które bodźce są przetwarzane niewłaściwie, i dostosować terapię do jego potrzeb. Dzięki regularnym sesjom terapeutycznym, można obserwować pozytywne efekty terapii, w postaci poprawy reakcji na różnego rodzaju informacje płynące z otoczenia.
Terapia SI dedykowana jest dla wszystkich osób, u których można zaobserwować:
- trudności w relacjach społecznych,
- trudności z integracją (lub brak) odruchów niemowlęcych (np. odruch moro, odruch szermierza, odruch ssania),
- wysoki poziom napięcia mięśniowego, ciągłe pobudzenie, nadruchliwość,
- obniżony poziom napięcia mięśniowego – brak stabilności, wiotkość.
- zbyt niski poziom aktywności – senność, brak energii do działania, ociężałość, niepewność ruchowa,
- obniżony poziom koordynacji wzrokowo-ruchowej,
- problemy z utrzymywaniem równowagi, przekraczaniem osi środkowej ciała,
- zaburzenia praksji – planowania motorycznego,
- szybka męczliwość, niechęć do podejmowania prostej, krótkiej aktywności fizycznej,
- zaburzenia motoryki małej – trudności w sprawnym posługiwaniu się palcami (nawlekanie koralików, chwyt pisarski, wodzenie palcem po śladzie, sprawne posługiwanie się materiałami plastycznymi),
- zaburzenia w obrębie wzorku i słuchu,
- nadwrażliwość lub niedowrażliwość na bodźce – dziecko nie toleruje dotyku, reaguje impulsywnie na światło, dźwięk, zapach i bodźce wzrokowe lub przeciwnie – nieustannie szuka sposobu dodatkowej stymulacji (uderza z w ścianę, bardzo mocno przytula się, szuka źródeł głośnego dźwięku, silnego światła, mocnych zapachów itp.),
- opóźniony rozwój mowy,
- trudności z czytaniem, pisaniem i liczeniem,
- problemy z koncentracją, uwagą, spostrzeganiem.
- niska jakość organizacji przestrzeni wokół siebie,
- problemy emocjonalne (lęk, stres, chwiejność, niskie poczucie własnej wartości),